Herken je dit?

• Je loopt toevallig langs een speelveldje en ziet je zoon van 10 jaar daar spelen met zijn nieuwe vriendengroep die zich vormt sinds hij in de bovenbouw zit, het valt je gelijk op dat hij niet zichzelf is, er wordt de baas over hem gespeeld en je ziet dat jouw leuke zoon zich in alle bochten wringt om zich aan te passen om maar in de smaak te vallen bij zijn nieuwe vriendengroep. Op deze manier kan hij bij zijn nieuwe vrienden niet zichzelf zijn en dat baart je zorgen.

• Als je zoon weer thuiskomt van het spelen, zou hij vroeger naar je toe zijn gekomen om te vertellen wat hij niet leuk vond aan het samen spelen. Maar dat is niet meer. Hij houdt zich stoer en zit met een chagrijnig gezicht en eigenlijk met een verdrietig bekkie op de bank en je krijgt geen contact meer met hem. Je snapt wel, hij is niet klein meer en je kan hem ook niet meer benaderen alsof hij zes is, maar hoe dan wel, je hebt geen idee en dat voelt zo machteloos, want je ziet dat hij niet blij is met hoe het nu gaat tussen hem en zijn vrienden. Het breekt je hart, want je kunt er niets aan doen.

• Je staat aan het voetbalveld. Waar je eerder kon genieten van het samenspel van het team, zie je dat je zoon nu veel alleen doet en van het hele teamgebeuren nog weinig sprake is. Het valt je op dat zijn teamgenoten hem steeds meer negeren. En het duel met de tegenstander steeds feller wordt. Je zoon lijkt zichzelf niet meer, maar jij hebt geen idee hoe je hem kan ondersteunen om weer met plezier in zijn team te spelen.

• Je telefoon gaat over en het is alweer de leerkracht van je kind. Ergens gelukkig maar, want zij maken zich ook zorgen over de sociale ontwikkeling die hij nu doormaakt. Hij is weer aan het vechten geweest op het schoolplein. Hij heeft klasgenootjes uitgescholden met woorden waarvan jij niet eens wist dat hij ze kende. En natuurlijk hoort dat ook bij de ontwikkeling, maar zowel de leerkracht als jijzelf hebben het idee dat dit geen ontwikkeling is, maar een ontkenning van wie hij is. En daar moet ingegrepen worden, alleen jij hebt geen idee hoe.

• Het taalgebruik bij jou thuis lijkt ineens op een geheel nieuw woordenboek gebaseerd. Hij is grof in de mond geworden, hij geeft jou een grote bek en hij is bijna niet meer aan te spreken. Terwijl je hem corrigeert en zegt: dat soort woorden wil ik hier niet horen, breekt je hart, omdat je ziet uit welke drijfveren hij dit eigenlijk doet.

Hoe zou het voor je zijn als:

• Je ziet dat je zoon zichzelf kan zijn, ook als hij nieuwe vrienden leert kennen.

• Je verdrietige zoon zich durft uit te spreken naar jou toe.

• Je ziet dat je zoon met plezier samenspeelt in zijn voetbalteam.

• Je de leerkracht alleen nog spreekt tijdens de 10 minuten gesprekken en hoort dat hij goed in de groep ligt.
• Je zoon jouw grenzen respecteert over het taalgebruik in huis.

Wat jij wilt is mogelijk.

Samen gaan we aan het werk in mijn 1-op-1 traject van 6 sessies, verdeeld over 3 maanden.

Iedere 2 weken hebben we een live moment van 90 minuten.

Een uitgebreide Human Design Chart met uitleg hoe je dit voor je kind kan gebruiken.

Aanvullende video’s met tips voor jullie gezin.

Duidelijke keynotes waardoor jij de informatie ook met je partner kan bespreken.

Als je dit traject met mij hebt doorlopen dan:

• Loopt jij weer vol vertrouwen langs het speelveldje en geniet je van het samenspel van je zoon terwijl je apetrots op hem bent.

• Weet jij hoe je weer zijn veilige haven kan zijn, zodat hij bij je komt wanneer hij het moeilijk heeft.

• Sta je aan het voetbalveld te genieten van de vriendschappelijke opstelling van je zoon in het team, hoe hij elk doelpunt weer samen met de anderen viert en je hem na de wedstrijd nog een lolletje ziet maken met de jongens waar hij het beste mee kan opschieten.

• Hoor je van de leerkracht dat je zoon zich sociaal goed aan het ontwikkelen is en voor zijn eigen grenzen staat.

• Klapperen je oren nog weleens van het taalgebruik van je zoon, maar respecteert hij je grenzen en ziet hij zelf in welke impact de woorden op zijn omgeving hebben.